- Biarnay 1917, p. 23. Temsamane
Ɛit, εit, ya cix-inu
Ṣnt, ṣnt, ya cix-inu
Exti cek, ya fud-inu, annari tsaunt-a!
A-din-naf taskuaat x tnac abiḍa.
Aten-nxti aten-n-ngg di taḥsit-nex
Aten-naui i-Ɛabiia.
Tcca mudd nwdhen, wnniḍn ḥta timwua.
Tamuaat-irumien iccmaḍ ixğa.
Itixdaa tibriɣin timuzaz ttimnza.
Men ten ε-iauin iḍḍis n-Ɛabiia?
Zing, zing, o mijn sjeik.
Luister, luister, o mijn sjeik.Til (mij) op, jij, o mijn knie, om deze heuvel te beklimmen!
Daarboven vinden wij een patrijs op twaalf eieren.
We zullen ze rapen en in onze schoot leggen
En naar Arbia brengen.Zij heeft een portie gesmolten boter gegeten en een tweede tot aan de randen.
Hij heeft het land van de christenen platgebrand en ontvolkt.
Hij heeft gekozen uit de meisjes, de jonge en de oude.
Wie is degene die het meisje Arbia zal krijgen?
Biarnay:
Deze izri is gemaakt door een chikh ter ere van, en in opdracht van, een jongeman die is teruggekeerd uit de heilige oorlog en de aandacht van Arbia wil trekken. De eerste regels zijn de traditionele startzinnen van mannen van de Ait Temsamane.
[Is het leeghalen van het nest een beeld voor de heldendaden tijdens de heilige oorlog, die de minnaar symbolisch aanbiedt aan Arbia? Of biedt hij die eieren aan omdat hij graag een nestje met haar wil bouwen en op een groot gezin hoopt? En de twee porties boter, verbeelden die twee concurrerende huwelijksaanzoeken en prijst hij zichzelf aan als de beste kandidaat? (De laatste regel suggereert dat er nóg een kandidaat in het spel is.)]
[‘Wij’ in de tweede regel verwijst naar de man en zijn knie; een vergelijkbare formulering komt voor in een andere izri. En een klont boter bij de maaltijd (regel 5) was echt wel een traktatie, heb ik begrepen uit een andere tekst. ‘Hij heeft gekozen uit de meisjes’, is een formulering die vaker voorkomt. Kennelijk betekent dit dat hij zijn definitieve keuze heeft gemaakt.]
[Volgens Biarnay 1915 is de heilige oorlog tegen de christelijke invasie uitgeroepen in 1908, door alle taqbitch van de Rif. Bij een verrassingsaanval moesten de bewoners van een gebied zo lang mogelijk standhouden, totdat er hulp zou komen van de eigen strijdmacht. Rond de gebieden die bezet waren door Spanje, werden kampen (mehalla‘s] ingericht met strijders uit alle taqbitch, die daar soldij voor kregen en die elke twee maanden vervangen werden door verse troepen.]
Print-vriendelijke versie en PDF-download
